ละอ้ายอำนวย อ้ายอำนวยอยู่ไสน้อ
บ่หลูโตนคนรอไปสะเวินดอกวี่เวิ่น
ได้ยินเสียงฮ้องเอิ้น โอ๊ยของน้องแน่บ่น้อ
ละว่ามีคนพบพ้อโตพี่ผู้ไกลหนี
แถวโรงงานแก่งคอย เมืองสระบุรี ไปสะวีแท้น้ออ้าย
ตามหาพี่นวย อำนวยอำนวยกลับมาหาที
จากบ้านลาไกล ห่างไปหลายปี หรือว่าชาตินี้สิบ่เจอพี่แล้ว
กินแห้วแล้วบ้อ หรืออ้ายตั๋วล่อให้น้องหลงคำ
ไทบ้านเว้าใส่ มันเที่ยวตอกย้ำ ให้อ้ายกลับลำ คืนมาขอแต่งงาน
(ลำ)เคยจาต้านคำหวานเว้าอ่อย อ้ายกะเคยเว้าต้อยนำน้องก่อนไป
สั่งคำไว้มื้อลาถิ่นนาดอน ใจฮำฮอน ละฮำฮอน ฮำฮอนว่าบ่ลืมนางน้อง
มือกินดองสิหาของมามั่น จั่งสิกลับหลังหันไปหาเงินสาก่อน
เอาทองจักเก้าก้อน กับเงินล้านสี่ปลาย
จากไกล ลอยใจหนีไปหวั่งหวั่ง ไปหยุดอยู่ยั้ง ไปดังไปดีไปเด่น
ถามหาข่าวคราวเรื่องราวของอ้ายบ่เห็น
คนเขาลือกันใจสั่นเหมือนตายทั้งเป็น
กรุงเทพเมืองชล สระบุรีหาพี่บ่เห็น
ถิ่มใจให้ฮักจ่องเวร ส่างเฮ็ดเป็นแท้น้ออำนวย
ใจงวยละกวยนำคำเว้า แฮ่งเหงาละคำเว้าบ่แน่
ใจแปลละปานรถเหยียบกล้วย พังย้วยฮ่องน้ำตา
วาจาละวาจาของอ้าย อำนวยเจ้าผู้กล้วยตุหล่าน กลับอีสานให้คนเซาเว้าพื้น
พอใจซื่นล่ะฟื้นฮักอีน้อง อีน้อง อีน้อง อีน้อง อีน้อง อีน้อง ละอีน้อง อีน้อง
เสียงฮ้องแม่นส่งหา วอนอ้ายคืนมาอย่าไปสะวีวี่วี
วี่วีวีละวีวี่วีวี่ วี่วีวีละวีวี่วี่วี วีวี่วีวี่ละวีวี่วีวี
กลับเถิดคนดีน้องรอมื้อแต่ง คำเว้าแถลงอย่าแกล้งใจให้ป่วย
วอนพี่อำนวยให้คืนโค้ง อำนวยอำนวยให้คืนบ้าน